Stormen, we kennen ze, maar maken ze niet zo veel mee. Althans vroeger niet. Nu kan het weer soms lelijk huishouden (alhoewel, die sneeuwpret hebben we duidelijk gemist ;-)). Er zal toch iets waar zijn van die klimaatopwarming, de ontkenners hebben nog maar eens ongelijk. Mocht je nog twijfelen … Wat een weer vandaag! Heftige rukwinden, regen en hagelslag. Geen weer om een hond door te jagen en ook geen mens. Het was vrij “rustig” in mijn straat (los van de rondvliegende dakgoot). Het grote voordeel van zo’n storm is dat velen beslissen om binnen te blijven en al dan niet te ont-haasten. Een verplichte vertraagmodus. Ik heb er al eens iets over geschreven. Het is zalig maar tegelijkertijd ook mijn persoonlijk dilemma in het leven (dat leren ontspannen en vertragen). En eerlijk, dat doen we allemaal veel te weinig. Wat we wel doen is ons haasten, continue, overal, aan 200 km/uur. We haasten ons door ons leven, alsof er iets op ons wacht aan het einde van ons gehaast. Niet dus! We blijven maar gaan alsof het zo hoort, zonder te stoppen en eens rond te kijken. Altijd maar drukdrukdruk, en waarom eigenlijk? Om met die gekke maatschappij mee te kunnen, waar alles maar sneller gaat. Als we iets moeten, dan is het meer leren genieten, stil zijn en gewoon niets doen. Al de rest moet je niet. Daar kiezen we voor. En soms maken we al eens foute keuzes, met nefaste gevolgen voor onze heilige tempel, ons lichaam.
Ook ik zit momenteel eventjes in verplichte vertraagmodus. Mijn lichaam is duidelijk niet akkoord met die 200km/uur en de “drukdrukdruk”-modus en ik moet het dus voorlopig gewoon ondergaan. Die storm – en ook de volle maan – zorgt voor heel wat ophef de voorbije dagen. En dan is gewoon zijn de enige optie. Tijd om naar binnen te keren, letterlijk, maar ook figuurlijk. In zo’n rotweer, kan iedereen wat meer genieten van “Hygge”, eenvoudige gezelligheid, zoals de Denen het noemen. Ik kreeg het boek van een vriendin: “Hygge, de Deense kunst van het leven”. En ongelijk kan ik ze niet geven. Het draait om eenvoud, gezelligheid en samen-zijn, wollen sokken, kaarsen, haardvuur en plezier én lekker eten (zoetigheid, stoofpotjes, …). Dingen delen met elkaar, samen koken, samen slurpen aan een warm drankje en vooral veel sfeer. Het lijkt mij de perfecte immuunbooster en hét ideale recept tijdens stormachtige tijden. Ik kan het boek iedereen aanraden, voor wie houdt van gezelligheid én van vertragen, leestip!
Hoe heb jij de stormdag beleefd? Perfect in de vertraagmodus gegaan of had je toch té veel te doen? 😉
Histoires d'Elles 