Ik ga naar Malta en ik neem mee… 29 Robovision boys en 2 girls (met mij erbij, 3). En het werd een fantastische teambuilding trip, met veel hoogtes en een paar laagtes (of moet ik eerder schrijven, een paar woelige golven). Lees DAG 3 voor de climax van de trip 😉
Laat ons zeggen dat er sowieso aan “team bonding” is gedaan, voor sommigen iets meer dan voor anderen. We leerden elkaar beter kennen en dat was voor mij, na een maand bij deze nieuwe werkgever en met een hoop nieuwe collega’s, een heel leerrijke boeiende en leuke ervaring. Al was het als reisbegeleidster/eventplanner niet altijd even ontspannend … 😉
DAG 1
Die ochtend verzamelden we op het station in Gent-Sint-Pieters met een al een mooie bende, de meesten ietwat met kleine oogjes. Eenmaal op de luchthaven sloot de rest aan. En toen kwam de eerste uitdaging al op mijn pad. #waarisWillem ? Willem, onze marketing intern, was niet op de afspraak en ook niet bereikbaar. Lost in translation. Hij bleek de wekker niet gehoord te hebben. En zo ontstond de #waariswillem-hashtag, die we af en toe konden gebruiken als de groep verzamelde voor een activiteit en we weer op iemand moesten wachten. De jongsten van de bende is dan uiteindelijk s’avonds wel aangekomen, samen met Andrew die toch wat paspoort issues had en ook niet meekon met de ochtendvlucht.
Valletta
Bij aankomst, stond het mooie Valletta op de planning, de huidige hoofdstad van Malta. We namen de ferry vanuit Sliema en al gauw konden we – met af en toe een zonnetje dat kwam piepen – de mooie skyline van Valletta aanschouwen. Toegegeven, de skyline van NYC is iets indrukwekkender, maar de mooie rosé en vooral okergeel gekleurde oude gebouwen en koepel van de St Jon’s Cathedral had toch iets magisch. En we waren allemaal uitgelaten (vooral dorstig en hongerig). En de zee was niet woelig. Dat zou later een groot plusplunt blijken te zijn.
We gingen eerst lunchen in de gekende Foodhall, die heel centraal gelegen is, nl. Is-Suq Tal-Belt (RESTO TIP). Grote keuze aan gerechten daar, voor elk wat wils.
Valletta is de kleinste Europese hoofdstad en werd na de belegering door de Turken in 1565 volledig ontworpen en opgetrokken. Daardoor beantwoordt de nieuwe stad aan het typische renaissance-schaakbord patroon. De sporen van de vroegere belegering – Valletta is niets minder dan een vestiging – zijn nog te zien bij de Upper Barraca Gardens. De gids beloofde een spectaculaire afvuring van kanonnen bij de Saluting Battery. Ahum! Na 10min wachten inclusief een kleine regenvlaag, werd er na veel poeha 1 kanon afgeschoten. De groep was onder de indruk 😉 Het stadje is niet echt groot dus je kan er gezellig in rondkuieren.
Terug in Sliema, gingen we eten bij Ali Baba (RESTO TIP). En we kregen waar voor ons geld: de Libaneese keuken was top, we werden verwend met een uitgebreid en heel lekker aanbod van cold & warm mezze. Kers op de taart (niet als dessert): we wonnen die avond zomaar 2 awards!!! Dubbel feest! Moe maar voldaan, kropen de meesten die avond tijdig hun bed in. Alleen onze Nederlandse collega Colin is Valletta nog onveilig gaan maken om een gokje te wagen.
DAG 2
Work hard, play hard. Deze keer startten we de dag met een presentatie “Robovision 2019-2020”. Onze CEO, Jonathan Berte, die Robovision op de kaart zette in AI en deep learning inspireerde zijn teams zoals hij alleen kan. Het werd een boeiende voormiddag met geanimeerde brainstorms. Wat een teamspirit, wat een projecten! Wat een drive! The boys & girls weten wat ze/te doen 😉
Dingli Cliffs – Rabat & Mdina – Golden Bay
In de namiddag stond een keuze activiteit op het programma. Ofwel iets sportief ofwel de cultureeltoer. De meesten kozen voor de bike tour, al staat Malta niet echt bekend als een fietseiland. Het andere groepje mocht de bus op voor wat “sightseeing”, met als tour guide, mezelf. De 11 vrijwilligers werden onderworpen aan mijn beperkte gids-kennis van Malta die voor de goeie orde door de micro galmde onder luid applaus van mijn grootste fans. De chauffeur bleek alleen goed te zijn sturen, want toen hij toch iets probeerde te vertellen in zijn gebrekkig Engels, wees hij duidelijk het verkeerde stadje aan. We stopten eerst – gelukkig had ik een route uitgestippeld – aan de Dingli Cliffs, voor enkele adembenemende zichten : een uitgestrekte blauwe glinstering, waar je ook kon kijken, met prachtige kliffen die de zee induiken. Aan de overkant (niet te zien uiteraard) ligt Afrika, Tunesië. Het weer was die dag ook echt zonnig dus ideaal voor de fietsgroep. Zij startten de toer ook aan de Dingli cliffs. De gids bleek -net als de buschauffeur Malta toch niet bijzonder goed te kennen – en moest meerdere malen Google maps raadplegen, maar dat kon de pret niet bederven.
We zetten koers richting Rabat & Mdina, het eerder authentieke Malta. 2 oude stadjes, met mooie balkonhuizen, kleine steegjes en in het centrum een majestueuze barrokkerk. Rabat staat bekend om de catacomben die we dan ook een bezoekje waard achtten. Meer dan wat ondergrondse gangen en kelders ontdekten we niet (alle graven waren leeg, geen lijken meer te bespeuren *zucht*). Voor de echte liefhebbers, zal Parijs of Rome toch iets meer te bieden hebben. Dan maar oversteken richting Mdina, de oude hoofdstad. Na een korte stroll, vond onze buschauffeur het dringend tijd ons richting Golden Bay te brengen.
De begeleider van de fietstoer had voorgesteld om te kiezen voor een leuke eindstop aan het idyllische Golden Bay. Het bleek een toplocatie zijn: Singita beach bar (RESTO TIP). In deze supergezellige strandbar hangen bordjes met opschriften “This is the best spot to fall in love”. En dat is niet overpromising. De fiets bende nam een koude duik in het water en de cultuurliefhebbers genoten van een zalig aperitief met zicht op een prachtige baai met enkele zonnekloppers. Naarmate de avond viel, konden we genieten van een magische zonsondergang en iets later een heel lekkere barbecue. Aanrader!!!
En de avond was jong, na terugkeer in Sliema werd de goeie vibe verdergezet. No further comment needed 🙂
Het vooruitzicht van het lang uitslapen zorgde voor wat minder remmingen die avond, met alle gevolgen van dien.
DAG 3 :Malta North – Comino
Op dag 3 stond een boottripje op de planning. “We are on an island, people”. En de 2 zustereilandjes Comino & Gozo zijn echt een bezoekje waard. The Blue Lagoon staat met een grote stip aangevinkt in alle gidsen. Dus zogezegd, zo gedaan. We stapten die ochtend rond 10u30 richting de marine port of Sliema. Daar wachtten onze 3 schippers ons op voor een dagje zeilen. D-day van onze teambuilding trip! Het was tamelijk bewolkt met ook wel wat wind dus het zeilen was een ware uitdaging, met na 1u heel wat zeezieken (hangover + krachtige golven) tot gevolg. Het ontbijt van die dag werd visjesvoer, de een na de ander ging over de reling hangen en dat leverde hier een daar “hilarische filmpjes” op. Het fun gehalte was niet overal top. Ook onze CTO, Tim, die geen drup drinkt, was eraan voor de moeite. Het was een ware afvallingsrace, de maag verloor de strijd tegen de golven. De kapiteins besloten een rustige baai op te zoeken voor de lunch. Weinig eetlustigen aan boord bij ons nochtans. Eenmaal in de noordelijke kustbaai van Malta aangekomen, werden de 3 bootjes aan elkaar vastgemaakt en konden we kotsverhalen uitwisselen. En smakelijk lunchen 😉 Een aantal stoere boys gaven toch forfait voor de terugreis en werden aan land gedropt om de zeeziekte te overwinnen. De rest genoot van een inmiddels uitgeklaarde zonnige hemel en sommige waagden zich aan een kort zwempartijtje in het toch wel koude water. Genieten daar!!! De terugvaart begonnen we met veel goede moed, op weg naar de Blue Lagoon van Comino. Een van de prachtigste zichten van Malta wegens de veel tinten blauw in de baai. Gezien de sterke wind konden we even langsvaren maar zijn we niet voor anker gegaan. De terugtocht bleek even woelig als de doortocht en daar moest mijn maag het dan ook ontgelden. De pilletjes tegen zeeziekte waren helaas uitgewerkt. Over teambuilding gesproken 😉
De verhalen zullen nog eventjes voor hilariteit zorgen tijdens de lunchpauzes.
S’avonds genoten we van een heel lekkere Italiaanse maaltijd in Picollo Padre (RESTO TIP), in St Julian’s Bay, de meer jonge hippe uitgangsbuurt van Malta, aan de andere kant van Sliema. Het feestje was iets kleiner dan de dag voordien, al lag dat niet alleen aan de boot-katers maar ook aan het feit dat de meeste Maltezen voor het scherm gekluisterd zaten om het Eurosong festival te volgen die avond.
DAG 4
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Om 8u was (bijna) iedereen op appel. En begon het laatste stukje sightseeing. De eerste stop : the Blue Grotto, een ware lust voor het oog. De zee klots daar tegen en tussen de rotsen en zorgt voor een mooi schouwspel bij veel wind. Iets spectaculairder nog op zee dan vanop de rotsen, maar ik denk dat de meesten blij waren dat we geen bootjes meer gingen varen die dag JNa de mooie wandeling, gingen we richting de Hgar Qim Temples. Deze staan ook met een stip in de gids. Als je het mij vraagt, is het 3D filmpje dat ze daar tonen (over het ontstaan en geschiedenis van de site) indrukwekkender dan de stenen reconstructie zelf, maar soit. Een beetje geschiedenis is wel op zijn plaats. De eindstop van onze Malta-reis was Marsaxlokk, een oud vissersdorpje, bekend om zijn veelkleurige bootjes die dobberen in een prachtige baai. Dat mooie zicht is ietwat verstopt op zondag door de drukke markt, maar toch. We aten nog een laatste maal (catch of the day, what else?) bij Il Capo Mulini, dat een echte topper bleek (RESTO TIP). De voorgerechten vulden de maagjes alweer goed (lekkere seafood starters), het hoofdgerecht was er verzorgd met frietjes. The perfect end van onze trip.
Met veel verhalen en gezellige momenten, keerden we terug huiswaarts. De politie van Malta verwacht ik nog elk moment aan mijn deur, maar dat is een verhaal voor een andere blogpost.
Malta, you rocked!
Greetz from the Robovision dreamteam
Histoires d'Elles 