Zone 30: verplicht vertragen.

Ik zit in zone 30 momenteel. Een dertiger (bijna over de helft zelfs) in zone 30. En verplicht. Het eerste is grappig, het tweede (die verplichte modus) iets minder. Momenteel ben ik op zoek naar een nieuwe professionele uitdaging. Frappant eigenlijk, hoe we steeds spreken over “uitdaging”, alsof we telkens een stapje verder moeten zetten, dat het steeds uitdagender moet zijn of beter of perfecter. Maar goed, ik wil je iets meer vertellen over de vertraagmodus. Nu ik in zone 30 zit, is de kloof nog groter met de ratrace. Ook al is het een “verplichte” pauze (momenteel in between jobs), het biedt ook mogelijkheden. Dat nietsdoen lukt de ene dag al beter dan de andere uiteraard. Het is dubbel, vooral omdat het niet gewoonweg een weekje vakantie is om even te genieten en te vertragen. Er hangt wel een grijze wolk van onzekerheid boven je, aangezien je aan het solliciteren bent en uitkijkt naar die next step.

En het is ook echt “not done”, dat nietsdoen in onze maatschappij. Brené Brown zei het mooi :

It takes courage to say yes to rest & play in a culture where exhaustion is seen as a status symbol.

Maar tegelijkertijd is er ook een nieuwe hype: JOMO = de “Joy Of Missing Out”. Nu mis ik wel een beetje veel natuurlijk, maar die JOMO gaat meer over het bewust kiezen voor meer rust in je vrije tijd of gewoonweg niets doen. Momenteel heb ik continue vrije tijd. En soms is dat echt wel een geluk bij een ongeluk. Zo stond ik vorige week op en de wereld was omgetoverd in magisch wit. Dan kan je alleen maar glimlachen. Geen stress voor het verkeer, nee je trekt je schoenen aan en gaat wandelen. De verse sneeuw kraakt onder je voeten, zalig. Gewoon genieten en rondkijken (met de camera dan in mijn geval).

En plots vertraagde de wereld toch een beetje, al dan niet verplicht. Verse sneeuw geeft zo een gevoel van herbeginnen, omdat het alles wegveegt, voor eventjes dan. Alles is kraakwit, onaangetast, mooi en onschuldig. En dat leverde enkele mooie beelden op tijdens mijn wandelingen.

Geniet en vertraag 😉